ΜΝΗΜΕΣ ΚΥΠΡΟΥ 39 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ

Την αποφράδα  Δευτέρα  της 15^ης Ιουλίου 1974 εκδηλώνεται το στρατιωτικό πραξικόπημα  από τη Χούντα των Αθηνών σε συνεργασία με την ΕΟΚΑ Β’ της Κύπρου κατά του Μακαρίου στην Κύπρο.

Τα τεθωρακισμένα οχήματα που ξεκίνησαν από το στρατόπεδο της Εθνικής φρουράς στην Κοκκινοτριμυθιά βάλλουν το προεδρικό Μέγαρο και το παραδίδουν στις φλόγες, τη στιγμή που ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος δεχόταν τα Ελληνόπουλα  από το Κάιρο. Αρχικά διέφυγε προς το μοναστήρι του Κύκκου και από εκεί στην Πάφο, όπου από ένα πρόχειρο  ραδιοπομπό ανακοινώνει:«Ελληνικέ Κυπριακέ λαέ …….Είμαι ο Μακάριος …….Δεν είμαι νεκρός όπως η Χούντα των Αθηνών και οι εκπρόσωποί της το ήθελαν». Λίγες ώρες μόνο πιο πριν οι πραξικοπηματίες που είχαν καταλάβει το ΡΙΚ είχαν αναγγείλει ότι ο Μακάριος είναι νεκρός.

Ωστόσο αιματηρές μάχες έχουν ξεσπάσει στην Κύπρο. Ο εμφύλιος πόλεμος είναι μια τραγική πραγματικότητα. Το ελληνικό αίμα δεν περισσεύει και ο εχθρός αναμένει προ των πυλών. Ψιθυρίζετε ότι επίκειται στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας  που σαν εγγυήτρια δύναμη  θέλει να προστατεύσει τους Τουρκοκύπριους που κινδυνεύουν. Κι ενώ τουρκικός στόλος κινείται στα παράλια της Κύπρου, η κυβέρνηση που η Χούντα των Αθηνών εγκατέστησε στην Κύπρο καθησυχάζει τον κόσμο ότι πρόκειται για  απλή στρατιωτική άσκηση. Η αφορμή όμως έχει δοθεί στους Τούρκους και η κερκόπορτα έχει ανοίξει. Τα  πρωινό της 20ηςΙουλίου στις 5 πμ. αρχίζουν την αποβίβαση στο Πέντε Μίλι της Κερύνιας. Παράλληλα τουρκικά αντιτορπιλικά βάλουν κατά στρατιωτικών στόχων, πολεμικά αεροπλάνα χτυπούνε το αεροδρόμιο της Λευκωσίας και την ΕΛ.ΔΥΚ. Ο ουρανός στον τουρκικό θύλακα της Λευκωσίας γεμίζει με αλεξιπτωτιστές και ο κόσμος παρακολουθεί απορημένος, ανίκανος να πιστέψει το κακό που έρχεται ,την προδοσία που έγινε από τη μητέρα πατρίδα.

Έτσι ξεκινά ο  πρώτος ΑΤΤΙΛΑΣ . Η τουρκική εισβολή μας βρίσκει απροετοίμαστους αφού ο στρατός μας βρισκόταν μακριά από τους χώρους που έπρεπε να προστατεύσουν. Όμως  τόσο η Εθνική φρουρά της Κύπρου  όσο και η ΕΛΔΥΚ  ρίχτηκαν στη μάχη με αυταπάρνηση. Όταν το καθήκον καλεί τα νιάτα τρέχουν να προασπίσουν την πατρίδα. Μόνο που και πάλι η κυπριακή κυβέρνηση άργησε….Το ΡΙΚ ξεκίνησε στις 7 πμ. κανονικά το πρόγραμμα του με πρωινή προσευχή, γυμναστική και μόλις στις 10 πμ .κηρύσσεται  γενική επιστράτευση. Οι Τούρκοι με την κάλυψη της αεροπορίας προχωρούν ακάθεκτοι, σφάζουν ,λεηλατούν, βιάζουν και προχωρούν στην Κερύνεια .Το  Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ στις 22 Ιουλίου στις 16.00 μμ αποφασίζει κατάπαυση του πυρός και εκεχειρία για διαπραγματεύσεις, στη διάρκεια των οποίων  παραβιάζοντας τις εντολές του ΟΗΕ οι τουρκικές δυνάμεις  καταλαμβάνουν την Κερύνεια και προωθούνται στο εσωτερικό του νησιού.Στις23 Ιουλίου το στρατιωτικό καθεστώς της Αθήνας εγκαταλείπει την εξουσία που την αναλαμβάνει Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας.

Στις 14 Αυγούστου στις 4.35 πμ. παραβιάζοντας τις αποφάσεις του Συμβουλίου ΟΗΕ η Τουρκία εξαπολύει το δεύτερο ΑΤΤΙΛΑ, ρίχνοντας στη μάχη 40.000 άνδρες, 200 άρματα μάχης που με τη βοήθεια της αεροπορίας (64 αεροσκάφη μπορούσαν να πετούνε πάνω από την Κύπρο) προχωρούν ακάθεκτοι, μπροστά στον άοπλο κυπριακό στρατό που υποχρεώνεται να αναδιπλωθεί. Ζούμε καινούριες Θερμοπύλες, εκατόμβες θυμάτων στο βωμό της ελευθερίας. Στις 15 Αυγούστου ,ημέρα θρήνου για την Κύπρο , η Αμμόχωστος  πέφτει στα χέρια των Τούρκων και  την επομένη η Μόρφου .Από τότε αναρωτιόμαστε:«Γιατί Παναγιά μου επέτρεψες ετούτο το κακό;». Το ίδιο βράδυ ο Μπουλέτ Ετζεβίτ διατάσσει υποκριτικά κατάπαυση του πυρός ενώ ο τουρκικός στρατός συνεχίζει τις επιχειρήσεις μέχρι τις 17 Αυγούστου όπου ολοκληρώνει τους στρατηγικούς του στόχους. Η Ελλάδα και η Κύπρος μετρούν τις απώλειές τους.

Το 37 % του κυπριακού εδάφους περιέρχεται στα χέρια των Τούρκων.

Οι νεκροί (Ελληνοκύπριοι και Ελλαδίτες)υπολογίζονται στις 2000.

Αγνοείται η τύχη 1619 Ελληνοκυπρίων και Ελλαδιτών.

Οι απώλειες της ΕΛΔΥΚ ανέρχονται σε 44 νεκρούς και 63 αγνοούμενους και πολλούς τραυματίες.

Η «Ειρηνευτική Επιχείρηση Κύπρου» όπως την ονόμασαν οι εισβολείς είχε σαν συνέπεια απαγωγές, βεβηλώσεις, συλήσεις ναών, μοναστηριών και κοιμητηρίων, βιασμούς γυναικών, λεηλασίες σπιτιών και περιουσιών .

Ενώ 200.000  πρόσφυγες εγκατέλειψαν τις πατρογονικές τους εστίες.

Ποιο είναι το πρόσωπο της Κύπρου 39 χρόνια μετά;

Η Κύπρος είναι σήμερα  μέλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας. Η οικονομική άνθηση διαδέχτηκε την οικονομική καταστροφή ενώ οι άνθρωποι της Κύπρου διακρίνονται για τη δραστηριότητά τους κατόρθωσαν να επιβιώσουν και να αποτελούν έναν επίγειο παράδεισο. Κανένας όμως δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο ΑΤΤΙΛΑΣ 3 θα ερχόταν να σαρώσει κάθε ικμάδα και θα είχε το πρόσωπο της οικονομικής κρίσης  που μαστίζει την Ευρώπη και κινδυνεύει να την καταπιεί. Ξανασφίγγει τον κόμπο που υπάρχει στο λαιμό  σκουπίζει τα δάκρυα  και συνεχίζει το δύσβατο δρόμο που άλλοι άνοιξαν για αυτήν . Ενώ η Τουρκική σημαία στην πλευρά του Πενταδάκτυλου  συνεχίζει να θυμίζει την Τουρκική  Κατοχή στην Κύπρο .Τα οδοφράγματα προς τα κατεχόμενα  χωριά μας άνοιξαν και υπάρχει ελεύθερη διακίνηση .Ελευθερία όμως; Συχνά βρίσκονται τάφοι ομαδικοί από εκτελεσμένους αγνοούμενους  που θυμίζουν την τουρκική βαρβαρότητα του 1974. Με την ταυτοποίηση του DNAαποδίδονται στους συγγενείς. Και βλέπει κανείς παιδιά να θάβουν τους γονείς που δε γνώρισαν. Από την άλλη η νέα γενιά μπαίνει στο χορό της παγκοσμιοποίησης και όλο ξεκόβει από τις ρίζες της. Καλείται όμως σήμερα να πληρώσει το τίμημα της καλοπέρασης και της αναμελιάς.

Μη με ρωτάτε τι περιμένω ή τι ονειρεύομαι. Τα όνειρα μου δε συμπίπτουν με τα όνειρα των ισχυρών του κόσμου τούτου.

 Μας διακατέχει πίκρα και ασίγαστος καημός Ακροβατούμε ανάμεσα στο είναι και στο θέλω.

Βόηθα  Θεέ μου να θυμούμαστε το δόλο και την ιδιοτέλεια, όπως λέει και ο ποιητής μας  ο  Σεφέρης.

ΒΑΡΝΑΒΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ ΕΛΕΝΗ

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΩΡΩΠΟΥ-ΔΗΣΩ