Άρθρο του Οικονομίδη Νικόλαου, υποψήφιου Συμβούλου για το Τοπικό Συμβούλιο Αυλώνα με τον Συνδυασμό "Δημοτική Συνεννόηση για τον Ωρωπό"

Η ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ - ΤΑ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΓΗΡΑΤΕΙΑ

Με το παρόν άρθρο επιθυμούμε να στραφούμε στην επιστήμη της Βιολογίας, για να αντλήσουμε στοιχεία για το μεγάλο θέμα του γήρατος.

Αυτό είναι κατά την βιολογία, το τελευταίο στάδιο του οργανισμού που έως το βασικό του επακολούθημα έχει τον θάνατο, το τέλος δηλαδή της σωματικής-σαρκικής ζωής.

Κατά την επιστήμη το γήρας αρχίζει στον άνθρωπο στα πενήντα πέντε με τα εξήντα έτη της ηλικίας του. Όμως παρουσιάζεται στην κοινωνία ένα σπάνιο φαινόμενο. Άνθρωπος σαράντα ετών να είναι γέρων, και γέρων ογδόντα ετών να προσομοιάζει με νέον.

Οι άνθρωποι συνήθως γηράσκουν πρόωρα όχι μόνον λόγω ιδιοσυγκρασίας, αλλά και από αυθυποβολή, ή στενοχώρια για γεγονότα επισυμβαίνοντα στη ζωή.

Έχουμε πλησιάσει σε ορεινά χωριά της Νάξου και της Ευβοίας και ερωτήσαμε : «αφού είσθε ενενήντα ετών, πώς είσθε τόσον νέος»;

Η απάντηση ήταν: «Παιδί μου, παρήλθον οι χρόνοι, ήρθε ο χειμώνας μου, αλλά πιστεύω ότι δεν εγήρασα».

Για μας τους ανθρώπους των πόλεων, αυτά τα λόγια ηχούν στα αυτιά μας ως μια μη πραγματικότητα.

Ωριμάζοντας όμως ψυχικά και αναλύοντες το θέμα γήρας, βρίσκουμε ότι οι λόγοι των γερόντων είναι αληθείς.

Ζούν στη φύση, τρέφονται από ολίγα και φυσικά προιόντα. Δεν έχουν οργανική τοξίνωση, δεν κάνουν καταχρήσεις, η ψυχική τους κατάσταση πληρούται από ηρεμία, έχουν εγκράτεια βίου και προσπαθούν, μας έχουν ειπεί, να ασχολούνται με το φυσικό περιβάλλον ως κατ΄εξοχήν (χόμπυ) ευχάριστη ερασιτεχνική ενασχόληση.

Έχουμε μια προσφορική μαρτυρία γυναικός λίαν ωρίμου από επαρχία, όπου συζητήσαμε το θέμα γήρας και η κυρία αυτή μας είπε: «Είμαι μεγάλη. Αυτό το γνωρίζω, όμως θα ένοιωθα πολύ νέα, εάν στο μυαλό μου δεν φτερούγιζε η σκέψη του γηροκομείου». Εμείς πονέσαμε αυτήν την ειλικρινή και πανέμορφη κυρία.

Συμμετείχαμε στους λόγους της, διότι τόνιζε ότι εκεί δεν μπορεί ο γέρων να έχει συντροφικότητα, αλλά παράπονο και ψυχική μοναξιά. Ηταν γυναίκα ευσεβής, ακμαία και ειλικρινής. Πονούσε στο βάθος της ψυχής της και έλεγε ότι ακόμη και οι φόβοι γερνάνε τον άνθρωπο.

Το γήρας είναι ένα φαινόμενο δυνατό, αληθές και σοβαρό. Οδηγεί τους ανθρώπους σε παρακμή και κατάπτωση, αλλά αυτό είναι λάθος, διότι ο άνθρωπος στην ζωή πρέπει αισιόδοξα να βρίσκει απασχολήσεις και την βιοτή του να την στολίζει με θάρρος και αρετές (κατά το δυνατόν).

Και ο Παντοδύναμος Θεός χαρίζει δύναμη και αίσθημα αγάπης και φιλανθρωπίας στα νιάτα που συνεχίζουν τη ζωή.

Εδώ κάνουμε αναφορά στα ιδιαίτερα προβλήματα και τις ανάγκες των ηλικιωμένων ατόμων.

Πρέπει να επισημάνουμε πόσον σημαντικός είναι ο ρόλος ενός ιδρύματος που προσφέρει απασχόληση, ενεργό συμμετοχή και δραστηριοποίηση ανθρώπων που διανύουν την Τρίτη περίοδο της ζωής τους, ο χώρος του οποίου πρέπει να είναι φιλόξενος.

Μέλημα αυτού του ιδρύματος είναι η δημιουργική ενασχόληση και η δημιουργία κοινωνικών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων που το απαρτίζουν.

Πρέπει να δίδεται στους ηλικιωμένους η ευκαιρία να συναντηθούν για να ανταλλάξουν σκέψεις ειρηνικές και φιλικές, να ενθαρρύνονται παίρνοντας πρωτοβουλίες σε πολιτιστικά δρώμενα του τόπου τους, να ξεφύγουν από την τριβή της καθημερινότητας να ασχοληθούν με ενδιαφέροντα πράγματα.

Θεωρούμε ότι ένα εντευκτήριο, είναι το συστατικό στοιχείο που θα προσφέρει στον ηλικιωμένο ποιότητα ζωής σε ένα οικείο και ευχάριστο περιβάλλον.

Ενεργοποιημένη ζωή η νεότης, απενεργοποιημένος βίος τα γηρατειά.

Άνθρωπε που διανύεις τον δρόμο που δεν σου φέρνει πίσω αυτό που πέρασε μην απογοητεύεσαι. Ύψωσε το κεφάλι και βάδιζε με την ελπίδα στον Θεό και μετά στις δυνάμεις που κρύβονται στον εσωτερικό σου κόσμο. Τότε θα αναλογισθείς ότι η ζωή και σε αυτή την ηλικία που βρίσκεσαι έχει την αξία της.

Μην αφήνεις τις δυνάμεις σου και την ενεργητικότητά σου να σε εγκαταλείψουν.

Το σώμα του ανθρώπου διατηρείται ακμαίο με την σωματική άσκηση.

Το δε πνεύμα παραμένει μέσω της μελέτης, της πνευματικής εργασίας και της ελευθέρας σκέψης.

Η Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. εθέσπισε το 1990 να εορτάζεται διεθνώς η «Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων», εις ένδειξιν σεβασμού των ανθρώπων που μπήκαν στο μονοπάτι της ευλογημένης τρίτης ηλικίας.

Σεβασμός και αναγνώριση είναι οι βασικοί όροι που πρέπει να θέτουν όταν συμπαραστέκονται σε αυτούς τους ανθρώπους.

Η φροντίδα είναι ένα αγαθό που πρέπει να συνοδεύεται με την αγάπη, ώστε να αισθάνονται σίγουροι και ότι έχουν μια ειλικρινή υποστήριξη και βοήθεια στο υπόλοιπο της ζωής τους.

Γι΄ αυτό χρειάζεται να έχουμε υπομονή και δείχνουμε κατανόηση σε αυτούς που έχουν πραγματικά την ανάγκη μας.

Χρειάζεται ευαισθητοποίηση για να επιτευχθεί κάποιος σκοπός και αυτός είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή και φροντίδα.

Η Τρίτη Ηλικία χρειάζεται πραγματική ενεργοποίηση εκ μέρους της πολιτείας, της τοπικής κοινωνίας και άλλων φορέων…

Οι άνθρωποι αυτοί που αγωνίζονται στο στάδιο της τρίτης περιόδου της ζωής των χρειάζονται κοινωνική υποστήριξη, στοργή, αγάπη και φιλανθρωπία για να μην αισθάνονται μόνοι, εγκαταλελειμμένοι και περιθωριοποιημένοι. Η ανθρώπινη παρουσία δίπλα τους και η συντροφιά της παρέας τους δίδει θάρρος και κουράγιο για να αντιμετωπίζουν ευκολότερα τα δύσβατα σημεία και μονοπάτια που τους οδηγεί η ίδια η ζωή.

Έχουν και αυτοί αξιώσεις, διότι προσέφεραν στο παρελθόν πολλά στον τόπο τους και στην οικογένειά τους.

Είναι μεγάλο προτέρημα να έχεις εκπληρώσει τις υποχρεώσεις σου απέναντι στην οικογένειά σου και στην κοινωνία.